Onweerstaanbare lichtheid
Afgelopen zomer. Meestal laat in de zonnige middag. Jongens en soms meisjes komen elkaar aan het water tegen. Zorgeloos. Spelen, ontdekken en uitproberen. Ze zijn onbevangen. Ze laten zich zien. Ze zien elkaar. Ze durven niet altijd, maar doen toch. Ze springen! Ze zweven.
Regelmatig kom ik er door mijn werk achter wat me beweegt. Na de trigger en het schetsen kom ik in een fase van schilderen waarin ik in een soort droomstand van alles beleef. Het resultaat vertelt me wat ik werkelijk ervaar….
Winst uit het Diaproject
Van 4 februari tot 7 juli 2020 volg ik het DIA-traject (Drawing Inventions Academie). Ik wil mijn huidige werkwijze inruilen voor een werkwijze met minder toevalstreffers en betere keuzes.
Ik kom er gaandeweg achter dat het gaat om diepgang in mijn werk. Door variaties op schetsen te maken, en door te werken op eerder werk, ontstaat diepgang. Het ‘opnieuw’ aan iets werken noem ik nu: associëren en in een nieuwe wereld brengen, het is geen straf meer. Ik blijk iedere keer andere accenten aan te brengen. Het maakt me enthousiast en biedt nieuwe mogelijkheden. Ik ken de sterke kanten in mijn werk en kan kiezen waar ik die inzet. Ik bepaal mijn eindproduct op basis van keuzen.
Afstuderen aan de NAU
29 juni 2019 studeer ik samen met 10 andere beginnende kunstenaars af aan de Nieuwe Academie Utrecht (NAU). De afgelopen 5 jaar heb ik een eigen stijl ontwikkeld en ontdekt waarom het werken zo belangrijk voor me is. Ik kan kritisch naar mijn werk kijken en al werkend gedraag ik me als een onderzoeker. Ik laat mijn rechter hersenhelft het werk doen.
Alhoewel ik trots ben op mijn werk, wil ik me blijven verbeteren. Je kunt me volgen op deze website.
Hoe ik werk
Als je mensen in een een andere context plaatst ontstaan nieuwe verhalen. De gothic tieners, die wachten op hun lovers, verplaats ik van hartje stad naar een onveilig dakterras; een voetballer moet spelen in een ruimteschip.
Inspiratie haal ik uit wat ik meemaak en daar zoek ik plaatjes bij, of ik maak zelf foto’s. Dan schets ik met ballpoint aan de keukentafel tot ik de juiste compositie heb gevonden. De houtskoolschets in de definitieve afmeting, vervaag ik door er gesso, een kalkmengsel, overheen te schilderen. Mijn werk kan nu nog alle kanten op.
Het materiaal dat ik gebruik laat de bedoeling van mijn werk goed uitkomen. Lijn, kleur en streek gebruik ik door elkaar, net zoals houtskool, softpastel, eitempera en acrylverf. Ook let ik op perspectief, vergroting, intentie, doorlopen van patronen en verbindingen, en welke onderdelen op moeten vallen.
Door afstand te nemen, een foto van het werk te maken en een dag later opnieuw te beoordelen, zorg ik voor afstemming van de verschillende onderdelen.
Terwijl ik werk ontstaat een verhaal, en herbeleef ik het gebeurde op verschillende manieren. Ik probeer van alles uit: de meisjes op het dak krijgen een wankel zitelement wat de spanning verhoogt; de vrouw op de stoel heeft een bobbelige huid door het gebruik van olie-pastel; de topscoorder vecht tegen Pokemons.
Ik werk door tot ik een balans vind. Als ik me verbaas over het resultaat is het vaak goed gelukt. Maar als ik geen ideeën meer heb, moet ik zorgen dat ik afrond.
Dorine Kilian, 7 mei 2019
Dorine Kilian 